ಇಂದಿನ ಸಮಾಜದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಅತ್ಯಂತ ಗಂಭೀರವಾಗಿದೆ. ಕಾಡುತ್ತಿರುವ ಹತ್ತು ಹಲವು ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಂದ ಜನಜೀವನ ದುರ್ಭರವಾಗಿದೆ. ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳ ಹಾವಳಿಯಿಂದ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಅಧ:ಪತನ, ಶ್ರೀಮಂತರ-ಬಡವರ ನಡುವೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಆರ್ಥಿಕ ಅಸಮಾನತೆ, ಮಧ್ಯಮ, ಕೆಳ ಮಧ್ಯಮ ಮತ್ತು ಬಡ ವರ್ಗದ ಜನರಿಗೆ ಕಾಡುತ್ತಿರುವ ಆರ್ಥಿಕ ಅಭದ್ರತೆ, ಅಸತ್ಯ, ಅನ್ಯಾಯಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಧ್ವನಿಯೆತ್ತಬೇಕಾದ ಯುವಪೀಳಿಗೆ ದಾರಿ ತಪ್ಪುತ್ತಿರುವ ಕೆಟ್ಟ ಬೆಳವಣಿಗೆ, ಮೊಬೈಲ್ ಮಾಯಾಜಾಲಕ್ಕೆ ಆಕರ್ಷಿತರಾಗಿ ಮಾಡಬಾರದ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಅಪರಾಧಿ ಮನೋಭಾವಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಹದಿಹರೆಯದ ಮಕ್ಕಳು....ಇವೆಲ್ಲವೂ ನಮ್ಮ ಮನ:ಸಾಕ್ಷಿಯನ್ನು ಕಲಕುವಂತಿವೆ. ಎನ್‌ಸಿಆರ್‌ಬಿ (National Crimes Record Bureau)-2022ರ ಪ್ರಕಾರ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ 11 ನಿಮಿಷಕ್ಕೆ ಒಬ್ಬ ಮಹಿಳೆಯ ಮೇಲೆ, ದಿನಕ್ಕೆ 90 ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಅತ್ಯಾಚಾರ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಗಂಡನೇ ತನ್ನ ಜೀವನ ಸಂಗಾತಿಯನ್ನು ಕೊಂದು ತುಂಡು ತುಂಡು ಮಾಡಿ ಫ್ರಿಡ್ಜ್ ಅಥವಾ ಸೂಟ್‌ಕೇಸ್‌ನಲ್ಲಿ ತುರುಕಿದಂತಹ ಕ್ರೂರ ಘಟನೆಗಳಿಗೆ ಈ ದೇಶ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ. ನೆರೆ ರಾಜ್ಯವಾದ ಆಂಧ್ರದಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಹಾಗೂ ಆರು ವರ್ಷದ ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳು ಒಳ್ಳೆಯ ಅಂಕಗಳನ್ನು ಗಳಿಸಲಿಲ್ಲವೆಂದು, ಈ ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳು ಬದುಕಲು ಅಸಾಧ್ಯವೆಂದು ಭಾವಿಸಿ ಸ್ವತ: ಅವರ ತಂದೆಯೇ ಆ ಇಬ್ಬರು ಕಂದಮ್ಮಗಳನ್ನು ನೀರಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಸಿ ಸಾಯಿಸಿ ನಂತರ ತಾನು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಹೃದಯ ವಿದ್ರಾವಕ ಘಟನೆ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಆಘಾತಗೊಳಿಸಿದೆ! ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಆರೋಗ್ಯ, ಶಿಕ್ಷಣ, ವಿದ್ಯುತ್ ಮುಂತಾದ ಎಲ್ಲಾ ಸೇವಾ ವಲಯಗಳು ವ್ಯಾಪಾರದ ಕೂಪಗಳಾಗಿವೆ. ಎಲ್ಲಾ ಅಗತ್ಯ ವಸ್ತುಗಳ-ಔಷಧಿಗಳ ಬೆಲೆಗಳು ದಿನೇ ದಿನೇ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿವೆ. ರಿಯಲ್ ಎಸ್ಟೇಟ್ ದಂಧೆಕೋರರು ಹಾಗೂ ಕಾರ್ಪೊರೇಟ್ ಮನೆತನಗಳು ಬಡವರ ಜೀವನದ ಮೇಲೆ ಪ್ರಹಾರ ಮಾಡುತ್ತಿವೆ. ಇವರಿಗೆ ಬೆನ್ನೆಲುಬಾಗಿ ನಿಂತಿವೆ ನಮ್ಮ ಸರ್ಕಾರಗಳು! ಎಲ್ಲಾ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಜನಪರ ನೀತಿಗಳನ್ನು ಮಂಡಿಸುವ ಬದಲು, ಬಂಡವಾಳಗಾರರ ಪರ ನೀತಿಗಳನ್ನು ಜಾರಿಗೊಳಿಸುತ್ತಿವೆ. ಜನಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ಮಾಲೀಕರ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿಂದ ರಾಜಕೀಯ, ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಮುಂತಾದ ಎಲ್ಲಾ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳು ಲಾಭದ ಕಪಿಮುಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡಿವೆ. ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಬಂಡವಾಳಗಾರರಿಗಾಗಿ ಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ತವೆಯೋ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಶ್ರೀಸಾಮಾನ್ಯನ ಬದುಕು ಉತ್ತಮವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಯಾವ ರಾಯ ಬಂದರೂ ರಾಗಿ ಬೀಸುವುದು ತಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ!